Stigli smo na dno

Svakog dana u svakom pogledu sve više nazadujemo.Ovom rečenicom se na odličan način može opisati količina disproporcionalnog razvoja našeg društva kroz vrijeme.Od države koja je prije skoro hiljadu godina jela zlatnim priborom,imala kralja i dvor,manastire i kulturne spomenike starije od danas vodeće svjetske sile,postali smo država koja ima jednu od najvećih stopa siromaštva.

Najtužnije je što to siromaštvo i nije toliko materijalno koliko je zapravo kulturno,ali ga ne manjka ni u ostalim sferama života.Kažu da se trulo drvo gleda u korjenu.Naše društvo bi u tom slučaju predstavljalo drvo koje je trulo i u korjenu i na vrhu.Ta 'bolest' je zahvatila svaku 'lisku' našeg 'stabla'.

Truljenje je dugotrajan proces,tako ni mi nismo bili biljka koja predstavlja izuzetak. No naše truljenje je podgrijavano od nas samih i mi za razliku od biljaka trulimo drugačije. Kroz televiziju (koja se maksimalno trudi da svu našu prljavštinu i sramotu iznese javno) i novine (koje rade isti ako ne i gori posao kao televizija) se sprovodi taj proces.

Posljedice su dalekosežne,i tek treba da ih osjetimo.No,kada ih osjetimo biće suviše kasno. Tada će pješčani 'sat' da 'istekne' i onda više nema nazad.Sveopšta društvena distorzija nametnula je neuravnotežen sistem vrijednosti koji nužno 'vuče' u živo blato,a kada tamo dospijemo.........